Tijdens mijn middelbareschooltijd ben ik begonnen met het luisteren naar filmmuziek. De eerste soundtrack die ik kocht was "Once Upon a Time in The West" vreemd genoeg viel die wat tegen (ben ik later pas gaan waarderen). De tweede was "E.T." met name de cue "Adventures on Earth" ruim 15 min. geweldige muziek, helemaal grijs gedraaid - hierdoor een leven lang fan van John Williams. Daarna ben ik gaan verzamelen: de klassiekers Korngold, Herrmann, Newman, Rozsa en later Rosenman, North, Elmer Bernstein, Jerry Goldsmith en Europese componisten als Michel Le Grand, George Delerue, Michel Colombier, Richard Rodney Bennett en natuurlijk Morricone. Bij de Haagse Bieb hadden ze een aanzienlijke collectie - toen de overgang van LP naar CD een feit werd deden de bibliotheken vaak voor een prikkie platen van de hand. Ik heb toen stapels soundtrack's gekocht waaronder; "Grijpstra en de Gier" (te gekke Rogier v Otterloo muziek met een glansrol voor Ferdinand Povel, Ack van Rooije, Rob Franken en Eef Albers), "Lost Horizon" (Burt Bacherach), "Pink Panther" (H. Mancini aka mister Music), "Wings" (niet direct filmmuziek maar wel een baanbrekende LP van film-componist M. Colombier waarbij moderne Klassieke muziek, Jazz en Pop gecombineerd worden).
Waarom filmmuziek mij zo aanspreekt komt, denk ik, omdat het nooit pretentieus is, het is functioneel en moet de luisteraar (bewust of onbewust) emotioneel raken. De meest moderne piep en knars muziek kan naast het conventionele of kitsch muziekje staan, bizarre instrumentaties - symfonische muziek gecombineerd met elektronica alles is mogelijk als het het doel maar dient. Er zijn maar weinig muziekvormen die mij zo aangenaam verrassen als filmmuziek.
Componisten als Prokofiev, Shostakovisch, Auric, Vaughan Williams stonden aan het begin van het op maat muziek schrijven bij films. Ze zagen filmmuziek als een nieuwe serieuze kunstvorm, een gesamtkunstwerk waarbij alle kunstvormen gecombineerd werden (zoals dat ook in opera gebeurd). Vaak werden deze composities later omgewerkt tot concertstukken zoals bijvoorbeeld: Prokofiev's "Alexander Nevsky" en Vaugham Williams "Arctic Symphony no.7" met muziek die hij schreef voor de film "Scott of the Antarctic". Jongere generaties met componisten als Patrick Doyle, Danny Elfman, Hans Zimmer, John Powell, Michael Giacchino en Thomas Newman ontwikkelen weer een geheel eigen stijl.
Bij de moderne "Netflix" generatie hoor je steeds meer een soort knip en plak techniek (a la de DJ's), dus niet meer het variëren en doorwerken van thema's en leidmotieven. Persoonlijk vindt ik dit een verarming - maar als het werkt dan werkt het!! Naast het verzamelen van filmmuziek is het ook erg leuk om er over te lezen - persoonlijkheden als Erich Wolfgang Korngold, Bernard Herrmann, Max Steiner, Alex North, Richard Rodney Bennett, Ennio Morricone en Jerry Goldsmith zijn uniek. Voor iemand die geïnteresseerd is in het componeren voor films is een boek als "Knowing the Score" (David Morgan) een aanrader.
Zie ook onder "Links & Music" voor links naar diverse filmcomponisten....
Op YouTube is een leuk kanaal "Creative Cribs" waar filmcomponisten vertellen over hoe ze werken: